Melis son 2 haftadır artık kendisi yatıyor. Yıllardır sevgili komşum Ayşegül hanım bana alıştır alıştır diye söylenmişti. Ama kıyamamıştım. Araya hastalığıda girince gene kıyamadım. Sürekli geceleri uyanıp kontrol edip yatmak, onu kaybedeceğimi sanıp ona sarılarak uyumak, onu koklamak ve en sonuncusuda eşimin yokluğundan dolayı ona daha da bağlanmam hem beni ona hemde onu bana daha da bağladı. Ama artik zamanı gelmişti. İlh günler onun için çok zordu. Ağlayarak geçen 3 geceden sonra en sonunda çaresiz kabul etti. Artik odasında arkadaşının(arkadaşım Korhan'ın hediyesi) hediyesi müzikli ayıcıkla uykuya dalıyor. Tabiki uyku ritüelimiz devam ediyor. Önce diş fırçalama, tuvalet ve kitap okuma ve hikaye anlatma....
Artık geceleri uyanıp koklayamıyorum elimi üstüne atıp ona sarılıp uyuyamıyorum ama biliyorumki odasında. Ve benim bebeğim artik onunda deyimiyle abla oluyor...oldu bile...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder