Okulumuz

Bir mayıs ayıydı. Uzun araştırmalar sonucunda kararımızı vermiştik. Başladık...
Önceleri çok ağladık... Nede olsa bir prenses edasıyla yetişmişti...
Nazlıydı... 1.5 yaşından beri hep hastalıkla mücadele etmişti...
Azimliydik, yenecektik, nede olsa bir gün bitecek diye ümit etmiştik.
Hastalandık... Okula gidemedik...
Gönderme dediler, Gitmesin dediler...
Ama yılmadık. Nede olsa gönül koymuştuk...

Yıllarca hep montessori felsefesini araştırıp, dolu kitaplar okumuştum. Okuduğum kitaplardan elimden geldiğince okuyup, uygulamaya çalışmıştım. Evde eğitim (home schooling) uygulaması başlattım. Aktivitelerimizi paylaşmak ve kızıma hatıra olarak sunmak için bu blogu kurdum. Güzel arkadaşlıklar kurdum, dolu anne ve montessori gönüllüsüyle tanıştım.
Ama herşey bir yere kadardı. Nede olsa evde eğitim sınırlı bir zamana kadar yapılıyordu. Çalışmak, ev, Melis, eş, evlat olarak çabalamama rağmen yetemiyordum. Artık bir okul bulmalıydım.  Araştırdım...
Çok arayıp, nihayet bulmuştuk aradığımız eğitim sistemini. Aslında yanı başımızdaymış ta göremememişiz. Reklamların, markaların arasında kaybolmuşuz meğer...
Okul kurucusunun bir ışık gibi parladı gözleri . Herkes sevgi doluydu. Sevgisini paylaşmak ister gibiydi. Güvenli ve huzurluydu.
Yanaştık limanına.
Dümeni hiç kırmadan huzurla gidiyoruz bu rotada.

Not: Okulumuz bir tek Melis'e değil bu meraklı anneyede kucak açtı. Okulda rutin olarak yapılan montessori eğitimlerine artık beni de kabul ediyorlar. Buradan okul yönetimimize ve beni benimseyen tüm öğretmenlerimize içten sevgilerimi sunarım. Sizlerle tanıştığımız için Melisligunler adina çok mutluyuz.