Okulda ilk firemiz

Dün öğretmenizmiz aradı. Karnı ağrıyormuş bizim prensesin...
Bekledik geçti heraldeki bir daha ses çıkmadı bizim kızdan
Akşam doymak bilmedi (yemedimi acaba diye düşündüm)
Ama sonra karnım ağrıyor deyince bir takım haklıymış...
Üşütmüş olsa gerek dedim banyo yaptı ve sıcak ayısına sarılıp uyudu...
Sabah gene karnı ağrıyordu
Acaba bana mı naz yapıyordu?
Babasınımı yabancılamıştı? Ne de olsa uzun zamandır uzaklaşmıştı...
Babasıyla ilk okula gidişiydi... Farklı bir denemeydi...
Babacığım bir süre yanımda kal dedi...
Ve yolda gitmek istemiyorum karnım ağrıyor diyerek ağlamış
Öğretmenizle konuştum...
Sanırım sorun yalnızlıkmışşşş....
İşten erken çıkamadım o yüzden öğretmeni çıkmış
Onu bırakmak istememiş ve üzülmüş
Yalnız kaldığını düşünerek mutsuz olmuş ve bugün belkide bunu kendine bir kaçamak yolu bellemiş olabilirmiş...
Ah be küçük yüreğim benim Ah be meleğim...
Bu kadar mı zormuş hayat...
Bölündüm kaldım...
Anneliğin ne zor olduğunu bir kez daha bu sabah anladım...